با بررسی آمارهای مرکز آمار ایران در حوزه گردشگری داخلی نکته اولی که به نظر می رسد اینست که در سال های اخیر اقامت شبانه در سفرهای مردم ایران کم شده است یا به عبارتی دیگر سفرهای بدون اقامت شبانه در سالهای اخیر رشد داشته است. ( نمودارهای اول و دوم ) این موضوع عمدتا ناشی از دلایل اقتصادی دوران رکود می باشد که البته با برنامه ریزی صحیح و ایجاد پیشنهادهای به صرفه می توان در جهت رشد این آمار قدم برداشت. البته با توجه به نوسانات ارزی و افزایش نرخ ارز که در سال جاری با آن مواجه بودیم پیش بینی می شود که بخش قابل توجهی از مسافرت های خارجی خصوصا قشر متوسط به سفرهای داخلی مبدل شود و این امر خود به خود به رونق بخش گردشگری داخلی منجر می گردد.


در بحث پراکندگی جغرافیایی سفرهای داخلی در ایران سه استانی که بیشترین میزبانی را از مسافران نموده اند به ترتیب استان های گیلان، خراسان رضوی و مازندران می باشند. از منظری دیگر اگر مساله ی اقامت شبانه را هم در نظر بگیریم سه استان خراسان رضوی، مازندران و تهران در صدر بوده و استان هایی که بیشترین مقصد سفرهای بدون اقامت شبانه بوده اند، گیلان، مازندران، اصفهان و فارس می باشند. از این آمارها چنین بر می آید که برای کار در حوزه سفر، حتما باید در مورد استان های خراسان رضوی، مازندران، گیلان و تهران به صورت ویژه برنامه ریزی کرد و از حجم بالای مسافرت در این استان ها کمال استفاده را نمود. از طرفی دیگر کار بر روی استان هایی که طبیعت بکر و کمتر دیده شده ای دارند مانند استان های لرستان، چهارمحال و ... را می توان با یک برنامه ریزی اصولی به بیشترین بازدهی رساند.

در مورد اهداف سفر و نوع اقامتگاه در سفرهای داخلی نیز این موضوع به ذهن متبادر می شود که با توجه به اینکه درصد قابل توجهی از سفرهای داخلی خصوصا در تعطیلات همگانی با هدف دیدار با اقوام و آشنایان صورت می گیرد و نیز حدود 70 درصد از مسافران فارغ از هدف سفر- در منزل اقوام و آشنایان اقامت می کنند، باید به این حوزه به دید جدی نگاه کرد و از ظرفیت های این بخش از چرخه گردشگری چه در حوزه مهمان و چه در حوزه میزبان بهره جست. به طور واضح این آمار 70 درصدی اشاره شده نشان می دهد که این تعداد میزبان بالقوه وجود دارد که با فرهنگ سازی و اموزش می توان از این ظرفیت در طول سال استفاده نمود.