مدتهاست که فهمیدم من یه خصلتی دارم که خودم اسمشو گذاشتم اینرسی سکون،یعنی اگه در محیط متعلق به خودم قرار گرفتم (چه دائمی یعنی خونه خودم و چه موقتی مثل هتل،ویلا و اقامتگاه) دیگه دوس ندارم بیام بیرون. ولی اینبار سایت باماگرد و ویلای زیبای چشم انداز کاری کردن که با وجود این خصیصه در همون اقامتگاه خودمون تجربه های قشنگ و خاطره انگیزی با خونواده داشتیم. ماجرا از اون جایی شروع شد که تصمیم گرفتم وسط هفته با یه بودجه معمولی یه سفر کوتاه رو در اطراف تهران با خونواده داشته باشم. تو سایتای مختلفی گشتم ولی تو سایت باماگرد یجوری اقامتگاه ها رو توضیف کرده بودن که خود به خود آدم میرفت تو رویا و خیال و وسوسه میشد تجربه کنه. بالاخره اقامتگاه چشم انداز در طالقان رو با کمک همسر پسندیدیم و در مدت اقامت کوتاهمون تو این ویلا، شبها توی تراس بزرگش بساط آتیش رو مهیا میکردیم و با پختن سیب زمینی و بلال و دم کردن چای ذغالی، لذتی فوق‌العاده رو به همراه خانواده تجربه کردیم. دیگه از تجربه کرسی که منو یاد 32 سال پیش انداخت نگم براتون . اینجوری شد که تو زمستون سرد طالقون ما 2 شب فوق العاده گرم و دلنشین رو سپری کردیم...
